my angels and demons

  'Kırktılar beni Anadan üryan Kırkımda yundum yıkandım Sandım ki sular derman Makasını vurmadan zaman Ben beni bulamadım' Diyeceksiniz ki nereden çıktı bu şiir ( şiir değil diyenler, şiir ama iyi değil diyenler sizi de seviyorum) ve bu görünme, duyulma derdi. Üstelik memlekette bin tane derdimiz varken.  Ben bu yaz yangınlarla yüreğim yanmış orada burada çöp toplarken bir şey yapmalı diye diye aylar geçirdim. Sonra da fark ettim ki aslında kişisel olan politiktir ( bu benim lafım değil valla) ve de böyle çivisi çıkmış bir dünyada sanattan, aşktan dem vurabilmek aslında fazlasıyla politiktir. Ve neticede benim elimde paylaşabileceğim hediye de budur.  Şiir nereden çıktı peki...  Şiir, uzun zamandır ara verdiğim ama eksikliğinden kavrulduğum Sanalyazıevi'nin atölyelerinden birinde, pek sevgili Melike'nin verdiği 6 dakikalık doğaçlama yazı çalışmasının çıkış kelimesi olan 'çakıldak'tan çıktı, öyle dakikalar içinde, bir nefeste.( Kelimenin anlamını bilmeyenler goog...

   Beni biraz hüzünlü bulanlar oldu, çok suratsız bulanlar da. Ben kendimi bulamadım uzun süre, bendekileri de. Kayıpların peşinde dönüp durmaydı kırk yıl - asıl kaybolanlar kaybolduklarının bile farkında olmayanlar dedi ses-  Ben tescilli bir kayıptım, orası kesin. Yolda bir iki kişi buldu beni en çok. Onlar hüznümün derinliğinin neşemin yüksekliği ve aşkımın genişliğine eşit olduğu denklemini benden önce çözebilenlerdi.  Saçlarının yüzde altmışı beyaz dedi berber boyarken, eh o zaman benim de öğrenme zamanım gelmişti. Ne tatlı gülüyorsun dedi ses, ben çok uzun bir ağlamadan çıkmışken, şaşırmadım. Şaşırmak yerine aşık oldum. Hüzünle neşenin yılkı atları gibi koşturduğu sınırsız, bitimsiz bir aşktır hayat dedi ses ve bulanlar arayanlardandır, aramakla bulunmasa da. Bunu düşünmem lazım biraz dedim. Acele etme dedi ses, saçlarının henüz yüzde altmışı beyaz:)