Kayıp eşya memuru ve 1 Mayıs yönergelerinden ve de sevgili yazı arkadaşımın pek manidar bir cümlesinden çıkan bir 1 Mayıs öyküsü. Tüm kayıplar ve tüm umutlar için... KAYIP ‘Tarif et’ dedi memur, ‘neye benziyordu’. ‘Herkesinki gibiydi işte’ dedim, ‘bilirsiniz ya’. ‘Böyle bulunmaz ki’ dedi adam, ‘binlerce benzerinin arasında’. Sonra saatine baktı, uzaklara baktı, bir şeyler hesapladı zihninde. Öğlen arasında ne yiyeceğini, ne kadar süresi olduğunu düşündü olasılıkla. ‘Tamam’ dedi, ‘siz burada bekleyin, biraz detay hatırlamaya çalışın, bulunmasını kolaylaştıracak her şeyi not alın, önemli, önemsiz hepsini’ diyerek bana bir not defteri ve kurşun kalem uzattı. ‘Ben şimdi çıkıyorum, yarım saate dönerim. İsterseniz çıkmadan size bir çay söyleyeyim’ diyerek cevabımı beklemeden odacıyı çağırdı. Odacı göbeğini kaşıya kaşıya, ayağını sürüyerek kapıda belirdi. ‘Buyur’ dedi küfür der gibi. ‘Hayırdır İsmet Efendi, ne bu afra tafra’ diye sordu memur. ‘Bugün 1 Mayıs, bizim bayr...
Kill all my demons, my angels might die too.